Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Μια ανοιχτή επιστολή προς τους πολίτες από εργαζόμενους στους δήμους της Καρδίτσας

φωτογραφία ισπανών απεργών ανθρακωρύχων


Αναδημοσιεύουμε εδώ μία επιστολή των εργαζομένων στους ΟΤΑ του νομού Καρδίτσας προς τους πολίτες. Η νέα 48ωρη απεργία που έχει εξαγγελθεί από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ενόψει της ψήφισης των νέων μέτρων ας είναι ένα ακόμα βήμα προς μία ριζοσπαστική εξεγερτική προοπτική. Είναι γνωστό βέβαια πως ό,τι είναι να γίνει προς μια τέτοια κατεύθυνση, το πιθανότερο δεν πρόκειται να έχει "ραντεβού" με τέτοιου είδους απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά θα ξεσπάσει -αν ποτέ ξεσπάσει- απρόβλεπτα και αυθόρμητα. Ωστόσο, κάθε πράξη και εμπειρία αγώνα μπορεί να αποτελέσει και ένα άνοιγμα για κάτι περισσότερο...


ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Συμπολίτες,
Οι εργαζόμενοι στους Δήμους όλου του νομού Καρδίτσας σας καλούμε να αγωνιστούμε ΟΛΟΙ μαζί για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα να ζούμε με αξιοπρέπεια. Ζητούν θυσίες από το λαό, εκβιάζοντας το λαό, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, κόβοντας τους ήδη πενιχρούς μισθούς και τις συντάξεις, διαλύοντας την δωρεάν Παιδεία, Υγεία και κάθε κοινωνική παροχή που συνταγματικά οφείλει κάθε κυβέρνηση να παρέχει στον πολίτη. Με την εφαρμογή του νέου πακέτου μέτρων των 14,5 δις που επιβάλλεται από τους ξένους δυνάστες οδηγούν όλους τους Δήμους της χώρας σε οριστικό κλείσιμο. Σκοπός τους η ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών με χαρακτήρα πλέον κερδοσκοπικό και όχι κοινωνικό... Παιδικοί Σταθμοί, Καθαριότητα, Κ.Α.Π.Η., Κ.Ε.Π., Αθλητικά και πολιτιστικά προγράμματα, Ηλεκτροφωτισμός, πράσινο κ.λπ. Δεν αποκαλύπτουν όμως στην τοπική κοινωνία το τεράστιο κόστος που θα φέρει η ιδιωτικοποίηση όλων αυτών στην τσέπη του ήδη εξαθλιωμένου Δημότη. Υπέρογκη αύξηση Δημοτικών τελών,υψηλά τροφεία στους Παιδικούς Σταθμούς …πληρωμή για τα πάντα…Ο Δημόσιος και Κοινωνικός χαρακτήρας των Δήμων καταργείται ανεπιστρεπτί. Στόχος το κέρδος !!! Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και άλλοθι για κανέναν μας. Οι εργαζόμενοι στους Δήμους δηλώνουμε ότι δεν θα τους αφήσουμε να μας ισοπεδώσουν. Οι αγωνιστικές μας κινητοποιήσεις, χωρίς να είναι αυτός ο στόχος τους, γνωρίζουμε ότι θα δημιουργήσουν προβλήματα και ταλαιπωρία. Ωστόσο ζητάμε την κατανόησή σας καθώς αυτά θα είναι προβλήματα πρόσκαιρα, σε σχέση με τα μελλοντικά, μόνιμου χαρακτήρα, που θα προκύψουν από τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση και ακύρωση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα των παρεχόμενων υπηρεσιών λόγω των νέων μέτρων και την ουσιαστική διάλυση του κοινωνικού κράτους. Τα μέτρα αυτά δεν αφορούν μόνο εμάς. Υπό τη μορφή ντόμινο θα πλήξουν όλο το κοινωνικό σύνολο, γι’ αυτό ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η υλοποίησή τους είναι ο ενωτικός αγώνας ΟΛΩΝ ΜΑΣ!!! Απαίτησή μας είναι να σταματήσει εδώ και τώρα ο εκβιασμός των εργαζομένων, των συνταξιούχων, του κοινωνικού συνόλου πριν σπάσει κάθε συνεκτικός κοινωνικός δεσμός. Ας πληρώσουν επιτέλους αυτοί που δημιούργησαν το χρέος με τις επιλογές τους, ας πληρώσουν οι φοροφυγάδες, ας πληρώσουν οι αγορές που σκόπιμα δημιουργούν κρίσεις στα κράτη με μόνο στόχο την κερδοσκοπία. Σ΄ αυτή τη μάχη σας θέλουμε μαζί μας. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας όλοι χωρίς εξαίρεση: Εργαζόμενοι σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, άνεργοι, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, κοινωνικοί φορείς, φοιτητές, μαθητές και γονείς.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Πόσες Ιφιγένειες ακόμα;


Η εντεινόμενη χουντοποίηση εκτείνεται πλέον σε όλα τα πεδία: από τους δρόμους μέχρι και την …αστική δημοσιογραφία. Τίποτα πλέον δεν επιτρέπουν να ειπωθεί και το καθεστώς αυτό ομοιάζει πλέον όλο και περισσότερο με ένα καθεστώς πλήρους ανελευθερίας. Εδώ μιλάμε για καραμπινάτες υποθέσεις όχι απλά λογοκρισίας αλλά και τιμωρίας όποιου δημοσιογράφου ξεστομίσει ή δημοσιεύσει κάτι για το οποίο οι πραγματικοί υπαίτιοι είναι κυβερνώντες και όχι απλά δε διώκονται αλλά αποτελούν και διώκτες…

Η υπόθεση της δημοσίευση της λεγόμενης λίστας Λαγκάρντ από το δημοσιογράφο Κ. Βαξεβάνη και η δικαστική του δίωξη με αυτόφωρη σύλληψή του υπήρξε η πρώτη καραμπινάτη υπόθεση. Όσοι έκαναν αυτή τη λίστα γαργάρα και αποτελούν πολιτικά και δικαστικά πρόσωπα όχι μόνο μένουν στο απυρόβλητο αλλά απαιτούν να βουλώσουν ακόμα και τα στόματα των δημοσιογράφων.

Η υπόθεση του κοψίματος της πρωινής ενημερωτικής εκπομπής των Μ. Κατσίμη και Κ. Αρβανίτη αποτελεί τη δεύτερη καραμπινάτη υπόθεση χουντοποίησης μέσα σε δύο μόλις μέρες (ασφαλώς αντίστοιχες περιπτώσεις είχαν ξανασυμβεί πριν λίγο καιρό στο κρατικό κανάλι της ΝΕΤ). Ο Δένδιας όχι μόνο δε φρόντισε να αντιμετωπίσει τα διαρκώς εκτεινόμενα φαινόμενα ρατσιστικών βιαιοπραγιών μέσα στα αστυνομικά τμήματα και τη ΓΑΔΑ αλλά πήγε να βγει και στην επίθεση απειλώντας ότι θα μηνύσει τον Guardian που δημοσίευσε τις καταγγελίες περί βασανιστηρίων συλληφθέντων αντιφασιστών για τα γεγονότα του Αγ. Παντελεήμονα. Οι δύο δημοσιογράφοι, οι οποίοι στην τελική δεν είπαν και τίποτα προσβλητικό για τον Δένδια, βρέθηκαν στο στόχαστρο της διεύθυνσης του καναλιού και η εκπομπή τους κόπηκε. Εκεί έχει φτάσει η «δημοκρατία» τους.

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Για μία νέα κοινωνία μέσα στην κοινωνία



Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη βάση της εισήγησης στο διήμερο εκδηλώσεων με θέμα «μορφές αντίστασης και ελευθεριακής οργάνωσης στον ευρωπαϊκό νότο», η οποία αφορούσε στην παρουσίαση της ελευθεριακής αγροτικής κομμούνας Urupia, η οποία βρίσκεται στον ιταλικό νότο. Το διήμερο αυτό πραγματοποιήθηκε στις 28 και 29 Σεπτέμβρη του 2012 στην Αθήνα από το περιοδικό Ευτοπία και την ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών.


Στον ελλαδικό χώρο όπου πάνω από το πενήντα τοις εκατό του πληθυσμού κατοικεί σε δύο μόνο μεγάλα αστικά κέντρα, το μοντέλο της υπέρμετρης αστικής ανάπτυξης δείχνει να δοκιμάζεται και πιθανότατα στα επόμενα χρόνια να καταρρεύσει. Αυτό δεν θα γίνει λόγω της θέλησης των κατοίκων των πόλεων να το αντικαταστήσουν με κάτι πιο αξιοβίωτο, αλλά λόγω της ανάγκης τους για επιβίωση. Ήδη η ολοένα αυξανόμενη πίεση στον κόσμο της εργασίας, καθώς και η δομική δυσκολία που ούτως ή άλλως παρουσιάζει ο αστικός χώρος σε εναλλακτικές μορφές επιβίωσης, έχει καταστήσει μεγάλα κομμάτια των πόλεων δεξαμενές ανέργων και εξαθλιωμένων.

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Ένα βιβλίο για την -άγνωστη στην Ελλάδα- ιστορία των αντιφασιστών Arditi del popolo



Staid, Andrea, Arditi del Popolo, ο πρώτος ένοπλος αγώνας ενάντια στο φασισμό 1921-1922, Ευτοπία, Αθήνα  2012, σ. 96

Κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο από τις εκδόσεις Ευτοπία, με τίτλο Arditi del Popolo, ο πρώτος ένοπλος αγώνας ενάντια στο φασισμό 1921-1922, του ιταλού αναρχικού Andrea Staid. Πρόκειται για μια μελέτη της σύντομης ιστορίας των Arditi del Popolo, ενός αντιφασιστικού κινήματος άμεσης δράσης στην Ιταλία, το οποίο επιχείρησε να σταθεί ένα αποτελεσματικό μέσο αντίστασης στη φασιστική βία των μελανοχιτώνων την περίοδο 1921-1922. Θέματα όπως η γέννηση και η εξέλιξη του κινήματος, η στρατιωτική τους οργάνωση, τα σύμβολα και τα τραγούδια τους, καθώς και η πολεμική που άνοιξε μεταξύ των αναρχικών και των κομμουνιστών αναφορικά με την ερμηνεία του φαινομένου των Arditi, τεκμηριώνεται με πλήθος παραπομπών σε ιστορικά βιβλία αλλά και σε αναρχικές και κομμουνιστικές εφημερίδες της εποχής, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην περίπτωση της Πάρμας και στην εκεί αντιφασιστική νίκη. Όπως λέει και ο συγγραφέας “Μας ενδιαφέρει λοιπόν να μιλήσουμε για τους AdP σήμερα, ώστε μέσα από την εμπειρία τους να καταλάβουμε ότι τα πολιτικά κόμματα, με τον αυταρχισμό και το σεχταρισμό τους, οδηγούν, σήμερα όπως και χθες, στο θάνατο των κινημάτων αυτοδιαχείρισης που πιστεύουν στην άμεση δράση. Μελετώντας την ιστορία τους, μπορούμε να καταλάβουμε ότι πρέπει να αντιταχθούμε σε οποιαδήποτε πολιτική ηγεμονία και να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνο μέσω της ενότητας στη διαφορετικότητα μπορούμε να έχουμε νικηφόρους αγώνες.” Η εικονογράφηση της έκδοσης περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό με προσωπογραφίες αντιφασιστών και στιγμιότυπα από τα οδοφράγματα της Πάρμας.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε σε κεντρικά βιβλιοπωλεία.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Μιλώντας για τον ελευθεριακό κοινοτισμό σήμερα

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη βάση της εισήγησης στο διήμερο εκδηλώσεων με θέμα «μορφές αντίστασης και ελευθεριακής οργάνωσης στον ευρωπαϊκό νότο», η οποία αφορούσε στην παρουσίαση της Δημοτικής Ομοσπονδίας Βάσης του Spezzano Albanese της νότιας Ιταλία. Το διήμερο αυτό πραγματοποιήθηκε στις 28 και 29 Σεπτέμβρη του 2012 στην Αθήνα από το περιοδικό Ευτοπία και την ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών.



Ποιο το νόημα να μιλάει κάποιος σήμερα για ελευθεριακό κοινοτισμό όταν επικρατεί το μητροπολιτικό χάος και ο κοινωνικός κατακερματισμός; Ποιο το νόημα να μιλά κανείς σήμερα για ελευθεριακό κοινοτισμό όταν η ένταση μεταξύ των αντίθετων πολιτικών δυνάμεων και των κοινωνικών δυναμικών γίνεται όλο και πιο οξεία; Κι όμως. Σήμερα είναι που οφείλουμε να μιλάμε ακόμα πιο έντονα για την κοινωνική ανατροπή και την ανάδυση άλλων μορφών κοινωνικής οργάνωσης. Η υπόθεση της κοινωνικής ανατροπής είναι υπόθεση της οργανωμένης πολιτικής δράσης, της συμμετοχής και της προώθησης των κοινωνικών αγώνων και της αυθόρμητης εξεγερσιακής έκφρασης κομματιών της κοινωνίας (η σημασία και βαρύτητα αυτών των τριών παραγόντων αναφέρθηκε εδώ από το ελάσσων προς το μείζον και όχι αντίστροφα). Σε αυτό λοιπόν το βαθύ σκοτάδι που επιδιώκουν να βυθίσουν την κοινωνία, εμείς οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε την ευτοπική ανασυγκρότηση, τη διαμόρφωση δηλαδή καλών κοινών τόπων οι οποίοι μπορούν να αποτελέσουν όχι νησίδες αλλά καταλύτες για την ανάδυση μίας ευρύτερης κοινωνικής ανασυγκρότησης˙ μιας ανασυγκρότησης που θα εμφανιστεί αποδιώχνοντας το σάπιο σαρκίο το οποίο τείνει να περιβάλει σήμερα τα πάντα.

Ο ελευθεριακός κοινοτισμός (ή δημοτισμός) δεν έχει να κάνει μόνο με τα χωριά και τις ραχούλες , όπως πολλοί νομίζουν (ασφαλώς βέβαια έχει να κάνει και με όλα αυτά). Ο ελευθεριακός κοινοτισμός είναι η διεργασία κοινοτικοποίησης της ζωής, είναι η διεργασία ανάδυσης μορφών κοινωνικής αυτονομίας. Ο ελευθεριακός κοινοτισμός θέτει ως ζητούμενο την εξάλειψη των ταξικών διαφορών, αναδεικνύοντας μία κοινωνία ανθρώπων με κοινά πράγματα και όχι αριθμών που μεταφράζονται σε ατομικά ιδιοκτησιακά και περιουσιακά στοιχεία, και πετάει στην άκρη κάθε μορφή ολιγαρχίας, εκφραζόμενος μέσα από μορφές οργάνωσης που βασίζονται στην κοινωνική δημοκρατία.

Ο ελευθεριακός κοινοτισμός πετάει στα σκουπίδια το δίπολο κρατικό-ιδιωτικό, διαμορφώνοντας μία κοινοτικά ελεγχόμενη οικονομία σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο καθώς και ευρύτερα. Πετάει στα σκουπίδια την εξουσία του χρήματος, διαμορφώνοντας άμεσες οικονομικές σχέσεις σε επίπεδο τοπικότητας μέσα από την ανάδειξη μίας οικονομίας ζωής και όχι μίας οικονομίας αφαίμαξης (ή ανάπτυξης κατ΄αυτούς). Πετάει στα σκουπίδια τον εθνικισμό αλλά και τον τοπικισμό, τονίζοντας τις τοπικές και περιφερειακές πολιτισμικές ταυτότητες, οι οποίες δεν είναι κατ΄ ανάγκην μονοσήμαντες και οι οποίες συμμετέχουν ως ψηφίδες σε ένα παγκόσμιο πολιτισμικό ψηφιδωτό. Πετάει στα σκουπίδια τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας φέρνοντας στο προσκήνιο με ολικούς όρους την άμεση δημοκρατία και την ισότιμη συμμετοχή όλων στα κοινά. Πετάει στα σκουπίδια ό,τι πολεμάει το μυαλό και τη ζωή μας αναδεικνύοντας έναν κυριολεκτικά άπειρο βαθμό διαμόρφωσης νέων πρωτόγνωρων κοινωνικών δυναμικών. Η έννοια της κοινότητας, όπως είχε γράψει και ο Μ. Μπούκτσιν, μπορεί να αποτελέσει δυνητικά μία ωρολογιακή βόμβα στο σύγχρονο κόσμο. Αυτό επιδιώκουμε και εμείς.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

"Εγκληματικές" ερμηνείες των γεγονότων...

Το πρόβλημα με την άνοδο της ναζιστικής ακροδεξιάς στην Ελλάδα είναι πολύ σοβαρό. Το πολιτικό σύστημα, θεωρώντας ότι έχει τη δύναμη να χρησιμοποιήσει και να ελέγξει σχεδόν τα πάντα, όπως και έκανε, μέχρι κάποια χρόνια πριν, με όλο το φάσμα των φιλοκοινοβουλευτικών κομμάτων και οργανώσεων, έπαιξε για άλλη μια φορά το παιχνίδι της ακροδεξιάς. Μπροστά στις βίαιες κινητοποιήσεις, τις ασκήσεις -επιτυχείς ή αποτυχημένες, δευτερεύουσα σημασία έχει εδώ- άμεσης δημοκρατίας στις πλατείες, την άνοδο της αριστεράς, έπρεπε να βρεθεί ένας αντίπαλος πόλος για να μετριάσει αυτή τη «μονόπλευρη» άνοδο. Η διαφήμιση και το χάιδεμα μιας παρέας μπράβων από τα μμε ήταν απλά το έναυσμα για να ξεχυθεί όλη αυτή η βρωμιά στους δρόμους, στα κανάλια και στη βουλή… Το ΠΑΣΟΚ του Χρυσοχοϊδη και του Λοβέρδου πίστευε ότι τα ρατσιστικά τους παραληρήματα (π.χ. έκδοση πιστοποιητικού υγείας  μόνο για τους μετανάστες, συγκάλυψη των ελλήνων πελατών και διαπόμπευση των οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, κ.α.) θα προσέλκυε κοντά τους όλη τη ρατσιστική σαπίλα που κυκλοφορεί ανάμεσά μας (ή κυκλοφορούμε ανάμεσά της, ο καθένας διαλέγει και παίρνει για το τί ισχύει περισσότερο). Δεν περίμεναν ότι οι ρουφιάνοι της ΕΥΠ και οι μπράβοι των νυχτομάγαζων θα μπορούσαν να ζητήσουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της εξουσίας. Γιατί όχι όμως; Όταν τους ανοίγεται μπροστά η δυνατότητα να αρπάξουν περισσότερη εξουσία και είναι ο ορισμός της εξουσιομανούς ψύχωσης, τότε γιατί να μην το κάνουν; Γιατί να ακούνε τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, όταν μάλιστα η μισή αστυνομία τους ψηφίζει για να τους βάλει στη βουλή;
Κι εδώ αρχίζουν οι ερμηνείες των τυχάρπαστων δημοσιογράφων και των «ούτε-που-κατάλαβα-τι-έγινε» αριστερών, οι οποίες, εκτός από τελείως άκυρες είναι και απίστευτα επικίνδυνες. Λένε πολλοί από αυτούς ότι το φαινόμενο του ναζισμού το γεννά η κρίση. Δηλαδή τί θέλουν να μας πουν;  Ότι όταν ο κόσμος πάει να πεινάσει και αντιμετωπίζει όλη αυτήν τη φτώχεια, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να στραφεί στον ολοκληρωτισμό; Και γιατί να μην στρέφεται στην εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση; Το μνημόνιο και τα νέα μέτρα είναι που κάνουν τους ανθρώπους ρατσιστές ή φασίστες ή κάτι άλλο; Και πώς χτυπιέται αυτό; Με το να λέμε ότι πρέπει να υπάρξει επιτέλους (καπιταλιστική) ανάπτυξη ώστε ο κόσμος να βρει δουλειές; Τεράστιες απερισκεψίες και ουσιαστικά εγκληματικές…
Όσο στελέχη της αριστεράς συνεχίζουν να αναμασούν τέτοιες επιφανειακές αιτιολογήσεις, όπως ο κάθε τυχάρπαστος δημοσιογραφίσκος στα καναλοπαράθυρα, τόσο καμία ουσιαστική απάντηση δε θα δίνεται στη ρίζα του φαινομένου. Και η ρίζα αυτού του φαινομένου είναι, όπως γραφόταν σε μία αφίσα, το πτώμα του μικροαστισμού που βρίσκεται σε αποσύνθεση. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Η γιγαντωμένη μικροαστική τάξη στην Ελλάδα, η οποία σήμερα βρίσκεται σε διάλυση και ψάχνει να κρατηθεί από κάπου. Όλη η λαμογιά, η νοοτροπία της ανάθεσης, ο νεοπλουτισμός, η σκυλοκουλτούρα, το τουμπεκί ψηλοκομμένο στους χώρους εργασίας, το κομματικό πελατολόγιο έρχονται σήμερα να στοιχηθούν στους νέους «ανερχόμενους» πόλους εξουσίας και ιδιαίτερα σε αυτούς που πουλάνε ανοιχτά νταβατζιλίκι και τίποτα άλλο. Αυτή είναι η βασική αιτία για την οποία έχουν ξεχυθεί όλα αυτά τα σκατά στη φόρα. Κάθε ερμηνεία που θέλει το φασισμό απότοκο της οικονομικής κρίσης και μόνο είναι εγκληματικά κοντάφθαλμη και κάθε πρόταση αντιμετώπισης που σχετίζεται με κήρυξη της Χρυσής Αυγής σε παράνομο κόμμα είναι τραγελαφική, αφού μια τέτοια κήρυξη εκτός νόμου θα ακολουθούσαν άλλες κηρύξεις για αρκετές άλλες  δυνάμεις του ευρύτερου δικού μας στρατοπέδου. Και εδώ έρχεσαι και απορείς: τόσοι, διωγμοί, τόσες εξορίες, τόσες δεκαετίες κυριαρχίας της μαύρης δεξιάς, αυτοί οι άνθρωποι της αριστεράς τίποτα δεν κατάλαβαν; Δεν κατάλαβαν πως το φασισμό τον χτυπάς άμεσα, πως η αστική δημοκρατία τον προτιμά πολύ περισσότερο από κάθε ριζοσπαστική προοδευτική πρόταση και πως, όταν οι πολιτικές ισορροπίες και η νομιμότητα πάνε περίπατο, αυτό που έχεις να κάνεις είναι να προετοιμάζεσαι για κάθε ανοιχτό ενδεχόμενο; Αν δεν μπορούν να καταλάβουν όλα αυτά τα απλά πράγματα, τότε καλύτερα να μη μιλάνε τουλάχιστον καθόλου, γιατί με αυτό το αστικοδημοκρατικό και νομιμόφρων υφάκι όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεις το πρόβλημα αλλά κάνεις και τα πράγματα χειρότερα…